اول: اسلام براى ورود به منزل و خروج از آن آداب مهمى دارد كه رعايت آن آداب بر هر فرد مسلمانى لازم است. اميرالمؤمنين عليه السلام مى ‏فرمايد : هرگاه يكى از شما داخل در خانه خود شد، بر اهل خانه سلام كند، اگر نبودند ، بگويد : سلام بر ما از جانب پروردگار و نيز سوره اخلاص را بخواند كه زُداينده فقر است‏ . در روايت مهمى آمده : وقتى قصد خروج از منزل كردى بگو :

بِسْمِ اللّهِ وَلا حَوْلَ ولا قُوَّةَ إِلّا بِاللّهِ تَوَكَّلْتُ عَلَى اللّهِ‏   به نام خداوند هيچ قدرت و قوتى نيست مگر با كمك خداوند ، واگذار مى‏ كنم كارهايم را بر خدا .

چون گفتى : «بسم اللّه»، ملكى مى ‏گويد : راهنمايى شدى ، چون گفتى : «لا حول و لا قوة الا باللّه»، مى ‏گويد : از هر شرى حفظ شدى ، چون گفتى : «توكلت على اللّه»، مى گويد. خداوند تو را كفايت كرد ؛ در اين حال است كه شيطان مى ‏گويد : چه كنم با بنده ‏اى كه راهنمايى شده و حفظ گرديده و او را كفايت كرده ‏اند . سپس «قل هو اللّه» را از جانب راست و چپ و روبرو و پشت سر و بالاى سر و زير پا بخوان كه در تمام روز در امان خدا باشى . و وقتى وارد منزل شدى ، بر اهل بيت خود سلام كن ، اگر نبودند بگو :

بِسْمِ اللّهِ وَبِاللّهِ وَالسَّلامُ عَلى‏ رَسُولِ اللّهِ وَالسَّلامُ عَلَيْنا وَعَلى‏ عِبادِ اللّهِ الصَّالِحينَ‏   به نام خداوند و سلام و درود بر فرستاده خداوند ، و سلام و درود بر ما و بر بندگان صالح خدا .

دوم: از حضرت امام صادق عليه السّلام‏ نقل شده است انسان زمانى كه خواست از خانه خارج شود، هنگام نيّت خروج سه مرتبه بگويد: اللّه اكبر و سه مرتبه

بِالِلَّهِ اَخْرُجُ وَ بِالِلَّهِ اَدْخُلُ وَ عَلَى الِلَّهِ اَتَوَكَّلُ
به كمك خدا بيرون میروم، و به كمك خدا وارد می شود، و بر خدا توكّل می كنم.

آنگاه بگويد:

اَللّهُمَّ افْتَحْ لى فى وَجْهى هذا بِخَيْرٍ وَ اخْتِمْ لى بِخَيْرٍ وَقِنى شَرَّ كُلِّ دآبَّةٍ اَنْتَ آخِذٌ بِناصِيَتِها اِنَّ رَبّى عَلى صِراطٍ مُسْتَقيمٍ
خدايا در اين روز به رويم بگشا به خير، و برايم پايان‏ بده به خير، و از شرّ هر جنبنده ‏اى تو كه گيرنده مهارش هستى حفظم كن، به درستى كه پرودرگارم بر راهى مستقيم است‏.

پيوسته در پناه خداى عزّ و جلّ باشد، تا به همان مكانى كه در آن بود بازگردد.  

سوم: امام محمد باقر علیه السلام می فرمایند : هنگام خروج از منزل (برای رسیدن به مطلوب)
این دعا را بخوان.

بِسم الله الرحمن الرحيم حَسْبي اللهُ تَوَكَّلْتُ عَلَي اللهِ اللهمَّ إنّي أسئلُكَ خَيْرَ اُموُري كُلّها و اعوذُ بِكَ مِنْ خِزْي الدّنْيا و عَذابِ الاخِرَةِ

چهارم : از امام زين العابدين عليه السّلام روايت شده است‏ كه به هنگام بيرون رفتن از در خانه بگويد:

بِسْمِ اللَّهِ آمَنْتُ بِاللَّهِ وَ تَوَكَّلْتُ عَلَى اللَّهِ
به نام خدا، ايمان آوردم به خدا، و بر خدا توكل كردم.

دعاها یی كه هنگام بيرون ‏آمدن از خانه خوانده می شوند

 
پنجم: از امام باقر عليه السّلام نقل شده است كه هركس زمانى كه از منزلش بيرون می رود بگويد:
بِسْمِ اللَّهِ حَسْبِىَ اللَّهُ تَوَكَّلْتُ عَلَى اللَّهِ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ خَيْرَ اُمُورى كُلِّها وَ اَعُوذُبِكَ مِنْ خِزْىِ الدُّنْيا وَ عَذابِ الاْخِرَةِ

به نام خدا، خدا مرا بس است، بر خدا توكل كردم، خدايا خير همه كارهايم را از تو می خواهم، و از خارى دنيا و عذاب آخرت به تو پناه می آورم.

خدا آنچه از امر دنيا و آخرت او را اندوهگين می سازد كفايت می فرمايد.

ششم: از حضرت امام صادق عليه السّلام نقل شده است كه وقتى كه از منزل خود بيرون می روى بگو:

بِسْمِ اللَّهِ تَوَكَّلْتُ عَلَى اللَّهِ لا حَوْلَ وَلاقُوَّةَ اِلاّ بِاللَّهِ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ خَيْرَ ما خَرَجْتُ لَهُ وَ اَعُوذُبِكَ مِنْ شَرِّ ما خَرَجْتُ لَهُ اَللّهُمَّ اَوْسِعْ عَلَىَّ مِنْ فَضْلِكَ وَ اَتْمِمْ عَلَىَّ نِعْمَتَكَ وَاسْتَعْمِلْنى فى طاعَتِكَ وَاجْعَلْ رَغْبَتى فيما عِنْدَكَ وَ تَوَفَّنى عَلى مِلَّتِكَ وَ مِلَّةِ رَسُولِكَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ
به نام خدا، توكّل كردم بر خدا، جنبش و نيرويى نيست مگر به خدا، خدايا، خير آنچه به خاطرش از خانه بيرون شدم‏ از تو می خواهم، و از شرّ آنچه به خاطرش بيرون آمدم به تو پناه می آورم، خدايا از فضلت بر من وسعت بخش، و نعمتت‏ را بر من كامل كن، و مرا در طاعتت به كار گير، و اشتياقم را در آنچه نزد توست قرار ده، و مرا بر آيينت و آيين رسولت بميران.

هفتم: از امام رضا عليه السّلام نقل شده است كه پدرم زمانى كه از منزل خارج‏ می شد، اين كلمات را می گفت:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ خَرَجْتُ بِحَوْلِ اللَّهِ وَ قُوَّتِهِ لابِحَوْلٍ مِنّى وَ لا قُوَّتى بَلْ بِحَوْلِكَ وَ قُوَّتِكَ يا رَبِّ مُتَعَرِّضاً لِرِزْقِكَ فَاْتِنى بِهِ فى عافِيَةٍ
به نام خدا كه رحمتش بسيار و مهربانیاش هميشگى است، خارج شدم به قوت و نیروى خدا، نه به قدرت و نيروی خويش، بلكه به قدرت و نيروى تو، اى پروردگارم روزیات را خواستارم، آن را در عين عافيت به من عنايت كن‏.

هشتم: از حضرت صادق عليه السّلام روايت شده است كه هركه از منزلش بيرون می رود، ده مرتبه سوره قل هو اللّه احد بخواند، پيوسته‏ در حفظ خداى عزّ و جل باشد، و تا به منزلش بازگردد، خدا از او محافظت نمايد.

نهم : امام باقر عليه السلام فرمود كسى كه اين دعا را هنگام خروج از منزل بخواند :
أَعُوذُ بِمَا عاذَتْ بِهِ مَلائِكَةُ اللّهِ وَرِسُولِهِ مِنْ شَرِّ هذَا الْيَوْمِ الْجَديدِ الَّذي إذا غابَتْ شَمْسُهُ لَمْ تَعُدْ، مِنْ شَرِّ نَفْسي وَمِنْ شَرِّ غَيْري وَمِنْ شَرِّ الشَّياطينِ وَمِنْ شَرِّ مَنْ نَصَبَ لِأَوْلِياءِ اللّهِ وَمِنْ شَرِّ الْجِنِّ وَالإِنْسِ وَمِنْ شَرِّ السَّباعِ وَالْهَوامِ وَمِنْ شَرِّ رُكُوبِ الْمَحارِمِ كُلِّها، أُجيرُ نَفْسي مِنَ اللّهِ مِنْ كُلِّ سُوءٍ . پناه مى ‏برم به آنچه ملائكه خدا و رسولش به آن پناه بردند از شرّ اين روزى كه چون خورشيد غروب كند برنمى ‏گردد و از شرّ نفس خودم و ديگران و شياطين و دشمنان اولياى الهى و جن و انس و حيوانات وحشى و حشرات و محرّمات الهى ! پناه مى‏ برم به خداوند از تمام بدى‏ ها .

خدا او را مى ‏آمرزد و به او توجه مى‏ كند و مهم او را كفايت كرده و از بدى و شر او را نگهدارى مى‏ كند.

دهم : از امام هفتم عليه السّلام روايت شده است كه هرگاه‏ خواستی به سفر روى، بر در خانه‏ ات بايست، و سوره‏ هاى حمد و قل هو اللّه احد و قل اعو بربن النّاس و  قل اعوذ بربّ الفلق
را از پيش رو، و از طرف راست و چپ بخوان، آنگاه بگو:

اَللّهُمَّ احْفَظْنى وَاحْفَظْ ما مَعِىَ وَ سَلِّمْنى وَ سَلِّمْ ما مَعِىَ وَ بَلِّغْنى وَ بَلِّغْ ما مَعِىَ بَلاغاً حَسَناً
خدايا مرا و آنچه با من است حفظ كن، و مرا و آنچه با من است به سلامت دار، و مرا و آنچه با من است به نيكى برسان‏.

یازدهم: و نيز از آن حضرت روايت شده است كه هرگاه در سفر يا حضر [حضر يعنى ماندن در وطن، در مقابل سفر] از منزلت بيرون رفتى بگو:

بِسْمِ اللَّهِ آمَنْتُ بِاللَّهِ وَ تَوَكَّلْتُ عَلَى اللَّهِ ما شاءَ اللَّهُ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلاّ بِاللَّهِ
به نام خدا، به خدا ايمان آوردم، و بر خدا توكل كردم، آنچه خدا خواست، جنبش و نيرويى نيست مگر به خدا.